http://archives.mathrubhumi.com/mb4eves/online/malayalam/kerala/women/articles/ethinottam-article-502281

സുസ്മിതയുടെ ലേഖനം നന്നായിട്ടുണ്ട്. പ്രതീക്ഷ നൽകുന്ന ലേഖനം.
“അതുകൊണ്ട് എന്റെ പൂമ്പാറ്റക്കുട്ടി കരയണ്ട. ഈ നാട്് എന്നും ഇങ്ങനെ തന്നെയാവുമെന്ന് പേടിക്കുകയും വേണ്ട. നിന്നെപ്പോലുള്ള നൂറായിരം കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ കണ്ണീരില്‍ നിന്ന് വലിയൊരു തീ ഉയര്ന്നുള വരിക തന്നെ ചെയ്യും. ആ തീയില്‍ എല്ലാ കഴുകന്മാരും എരിഞ്ഞു തീരും. ആ ദിവസം വരെയ്ക്കും നിന്റെ ചുണ്ടിലെ പുഞ്ചിരി കൈമോശം വരാതെ നീ കാത്തു വയ്ക്കുക. നിനക്ക് നല്ലതേ വരൂ.
ഇങ്ങനെ ഒരു പ്രതീക്ഷ വേണ്ടതു തന്നെ. പക്ഷെ നമ്മൾ അല്ലെങ്കിൽ സുസ്മിത പ്രതീക്ഷിക്കുന്നതു പോലെ കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ കണ്ണീരിൽ നിന്ന് വലിയൊരു തീ ഉയർന്നു വരുമോ? അതു വരുന്നതെങ്ങനെയാണ്? തനിയെ ഉയർന്നു വരുമെന്നാണോ? അതോ ഈശ്വരൻ അതിനായി വല്ല അവതാരവും നടത്തുമെന്നാണോ? അതോ നമ്മുടെ പക്ഷത്തു നിന്നും എന്തെങ്കിലും പ്രവർത്തനങ്ങൾ ചെയ്യേണ്ടതുണ്ടോ? അത്തരം പ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക് വല്ല പദ്ധതിയും കയ്യിലുണ്ടോ? ഉണ്ടെങ്കിൽ പരീക്ഷണാടിസ്ഥാനത്തിലാണെങ്കിലും ചെയ്തു നോക്കിയിട്ടുണ്ടോ? അതാണ് ഇത്തരം ലേഖനങ്ങളിൽ ഇനി പറയേണ്ടത്.